İÇİMDE Kİ MATRUŞKALAR

matruşka

Bu yazınla tam da bu haftamı anlattın Özden hanım bir iki farkla ama olsun, beni arkadaşım Ayşe'yi ve daha nicelerini... Bende bugünler de bu ikilemlerimi bir not alayım diyordum ki sen, imdadıma yetiştin nezdinde ben ve aynı duyguları yaşayan herkes adına  oh be yaşasın ben deli değilim diye bağırasım var. Oğluma yaptığım gibi bide alkış tutuyorum şimdi, ay çok keyiflendim yalnız olmadığını bilmek çok güzel bir şey...

Dün, önce ki gün, daha önce ki gün hep  aynı şeyler yaşanmaya başladı sanki, içimi açtıkça içimden bir ben daha çıkıyor sanırsınız hiç bitmeyecek içimdeki benler... 
Blogcuanne de yazan Özden hanımda beni ve daha birçok bana benzeyen anneyi özetlemiş. İnanın yalnız olmadığını bilmek çok güzel, en azından benim için. İlkokul başladığın da bir çok okullu olmuş arkadaşım da aynı tavsiyeyi vermişti,  lakin ben çokta önemsememiştim çünkü benim çocuğum yapmaz benim çocuğum etmezlerdeydim. (tavsiye antidepresanları hazırla idi bu arada) yok canım saçma, hazırlıkta beni hiç üzmeyen harfiyen her şeye uyum sağlayan çocuk neden birinci sınıfta yapsın, yaparmış yapmalıymış ve yapar kardeşim ben deniz bugünler de çocuğumu yeni baştan keşfederken şaşkınlık içindeyim ve her yeni keşifte bende değişmekteyim. 

Nerede ve nasıl davranış sergilemem gerekiyor artık hiç bilmiyorum ve hesabını tutamıyorum. 
Ben söylüyorum siz inanın bu çocuğun içine ne kaçtı böyle Allah'ım  sakin hayatımız Eymen Ege ile zaten şenlenmiş iken birde Yusuf Efe'nin bu akıl almaz oyunları ile evlere şenlik olduk...

Benim içimdeki benler nasıl savaşıyor, bir bilseniz gülerdiniz ağlanacak halime bende bir iki anneye ulaşır içlerine su serperim umudu ile bir iki annelik ikilemi sizi de yakalar en azından yalnız olmadığınızı hissedersiniz diye yazıyorum. 

Bugün okulun bahçesinde canım arkadaşım Ayşe'ciğimi gözleri balon gibi görünce, anladım bir şeylerin ters gittiğini ve aynı anda aynı şeyleri söylemeye başladık, konuşmanın başında artık kendimi tanıyamıyorum, o benim canım yavrum ona nasıl bu kelimeleri söyledim diye kendimle kavga eder oldum. 

Biranda o masa başında sanki başka bir kadın oturuyor ve bende o kadının oğluma bağrışlarına tanıklık ediyorum olağan bir durummuş gibi artık buna bir dur demeli dedik birbirimize teselli olduk ama bazen açıkçası o karmaşanın içinde istem dışı buluyorum kendimi frenler artık tutmuyor imdaaaaaaaaaaat....