Dişler ve işler

Son demin deyim artık bu sanırım kötü bir kabus olsa gerek ben Eymen bey de neyi yaşamak istemedimse yaşıyorum. Zor günler geçirdik geçen hafta yavrular adına bilhassa Eymen için hala da devam etmekte sanırım en güç çıkan dişlerimizi çıkarmaya çalışıyoruz ve bu dönem de bütün ezberimiz bozuldu kimse ne yapacağını bilmez halde elimden geldiğince onu rahatlatmaya çalışıyor olsam da olmuyor. Elbette ateş düştüğü yeri yakar cümlesinden yola çıkarak onun acısının nasıl büyük olduğunu sadece tahmin etmeye çalışıyorum. Şimdiler de bana zoru her şeyi ısırmak istemesi elbette istem dışı yapıyor ama emiyor olması benim için bu saatleri artık kabusa döndürüyor. Bu haftaya biraz hızlı başladık uzun zamandır ertelediklerimi gözden geçireyim dedim ama maalesef uyku saatlerini kullanmaktan başka zaman olmadı. O da bana yetmedi bu zamanları nasıl aşmış aşanlar vallahi bravo ben imdat demek üzereyim yok hiç bir işin devamını getiremiyorum. Bir de böylesi düzenli bir hayatın ertesine işine alışmış çocuğunu artık her işini halleder duruma getirmiş bir anne için şimdiler de artık bakımsızlığın da ötesine geçmiş durum da bunun ötesi çok utanarak dile getiriyorum. Bitlenme olur herhalde :D bazen yalnızca o gün Eymen Yusuf ve Ev işi derken hoppppp akşam oluyor. Benim yazılar da yazılacaklar da resimlenip bekleyen tarifler her şey tam da burada kafmın için de dolaşıp duruyor. En iyi bu saatler de bir fırsat bulup buraya karalıyorum. O da benim yalnızca benim zamanım oluyor. Buna da şükür elbette  ama   bugün  kurduğum bu cümle tam benlik oldu.  ''Ömrümün sonuna dek hic sikayet etmeden anneliğimi ve çocuk olmayı icra ederim.  Ama ev hanımlığı dedikleri şu kıyafetin neresinden çekiştirsem iğreti duruyor üstüm de''   aynen öyle sihirli bir değnek olsa ve yalnızca çocuklarımın annesi mutfağımın üreticisi olsam. :D