KARNE ALDIK


Bebeğim kuzum annesinin küçük adamı her gün biraz daha büyüyorsun. Bu beni hem çok mutlu ediyor hem de çok hüzünlendiriyor. Büyürken seni izlemeyi çok sevsem de her geçen gün o minik parmaklarının biraz daha büyümesi beni biraz buruklaştırıyor. Hep öyle kal istiyorum zamanı durdurabilsem diyorum bazen ama bu haksızlık değil mi? Yani büyümene engel olmak...
Resim çekiliyoruz ve öğretmenimiz sarılıyor göğsüne doğru elinizi getirin diyor bana sanki kalbi yerinden çıkacak bir tanem benim o heyecanın hiç tükenmesin her karnen seni böyle mutlu böyle heyecanlandırsın.

Canım bebeğim öyle zor geçti diyemem ben annem sen beni hiç üzmedin bir dolu anne bu cümleyi kurar biliyorum. Hangi anne çok üzdü derki çocuğu için yok ama bizim ki öyle bir şey değil olmadı da. Biz hep bu ağacın meyvesini yedik çok uzun değil gibi elbette 7 yıl ama benim için de senin için de çok önemli biliyorum. Şimdiler de soruyorlar bana nasıl okuyabiliyor senin ki diğerlerine göre neredeyse 1 yaş küçük diyorum ki bu 4 ayın yada bir yılın toplamı değil ki benim yavrum doğduğu andan itibaren bu hayatta hep en iyisini hak etti.  Çabaladı ve başardı. Elbette Öğretmenimizin Ayşe Aydın ve geçen yıl Ana sınıfı öğretmenimiz Pakize Karahasanoğlu'nun emeklerini yok sayamam ama unutmamalı ki  eğitim anne karnında başlar ve ölünceye dek sürer. Bir çocuğun başarısı yalnız bırakılırsa bencilce ve eksik olur. Aile başta olmak üzere ardından okul ve en sonun da istekle bu eğitime çocukta iştirak ederse sonuç çok keyifli olur. Şimdiler de belki benim yaşadıklarımı yaşayan ya da yaşamayan tüm annelere bana her gün okul bahçesin de ne yaptın da bu kadar okumayı seviyor diyen tüm annelere söylüyorum. Her gün söylediğim bu kelimeleri tekrar ediyorum. Bir bina bir gün de yapılmaz ve yine bir gün de yapılmayan şey bir gün de yıkılmaz, Yıkılmış bir bina da bir günde tamir olmaz. Anne ve babası olarak oğlumuzun binasına temelden başlamak üzere her tuğlayı tek tek ve bol bol sevgi ile dizdik  ve başarı bir günde gelmez bu bir yılın ya da bir dönemin başarısı değildir. Bu güne gelene dek biz bu binaya emek verdik ve bu emeklerimize bir de çok güzel öğretmenler ekledik bizim de öğretmenlerimizin de emeklerini boşa çıkarmayan canım bebeğim oğlum can Yusuf'um sana teşekkür ederim. Aslın da biz ne verirsek verelim sen o kadar güzelsin ki böyle doğru ve temiz bir yavru olman en çokta senin bu kadar güzellikte bana armağan edilmendir.
Seni çok seviyorum.
Annen

Bir de bu fotoyu çekildik biz annelerde 4 ayın emeği diye karne aldık hehehhe :) çok eğlenceliydi.

2 yorum:

  1. bende bir tarftan sevinirken bir taraftan hüzünlenirim büyümesine,annelik işte,alah hepsine sağlıklı uzun ömür versin,karnemizde hayırlı olsun..

    YanıtlaSil
  2. teşekkürler.anne eli gibi aynen sizin de dediğiniz gibi anne olmak işte :D

    YanıtlaSil

Bu blogtaki yazılar, izinsiz kullanılamaz... Blogger tarafından desteklenmektedir.