DOST VE DOSTÇAM

   

HOŞGELDİN... Her şeyden umudumu kesmişken çıkıp geldin sen... Bekledim inanmadım bir süre yine bildiklerim gibi olursun diye vazgeçersin diye...  Vazgeçmedin bir de üstüne vazgeçirmedin korkumun en büyük sebebiydin kaçtım  bocaladım hatta anlayamadım çok kere.. Sen bildin sen hiç şaşırmadın sen hiç şüphe etmedin bir defa bile.. Kayıtsız kaldığını düşündüğümde bile çok defa beni yanılttın uzaktan bile nasılda takipte olduğunu anladığımda. Ben şaştım her defasında ve her defasında sen  tutup kaldırdın beni  tökezlediğim her adımda elimden tutup hayat  oyununun içine beni...

Bir şey olmalıydı yanılmalıydım yine, ve sen gitmeli yada ben acımalıydım. Herkes gibi olmalıydın sende bir yerlerde vazgeçmeli yada  hata olmalıydı bir yerlerde  bekledim uzun uzun olmadı..

Hep hayal ettiğim mucizem gerçek olmuştu. Böyle şeyler çok sık olmazdı benim hayatımda, ben sendeki mucizeleri yaşadıkça beni bana getirdikçe şaşırdım.. Bu kadar mucizeye alışkın olmayınca yürek korkudan  her şeyi bir kerede değil santim, santim kırıp, parçalayıp, döktüm.. İşte şimdi bu son deyip yüreğimde korku kulaklarımda bir uğultu ile sana her baktığımda,  gözlerinde hep o küçük çocuğun gülümsemesi yüzünde kocaman bir güven gördüm..

mucizelere yeniden inandım öyle ki  hiç kimselerin inanmadığı bir çağda bana inat, içimde ki deli kıza inat, öyle çok sevdin ki ve öyle çok sevdirdin ki bunca yıla iki çocuğa ve onca  pembesi az kırmızısı orta katrankarası çokça yaşadım. Kıssadan hisse ne bununla baş edebildim ne de uslanabildim. 

Bu kocaman hayatı savururken etrafıma ki bunca güzelliğe sahipken bir tek şeyi fark etim...Ben seni çok ama çok sevdim... Mavi gözlü dev 

İşte şimdi bilen bilmeyen kalmasın diye bu sevgi dilini ben seni bu kitabın sayfalarına sığdırdım. Umarım başarabilmişimdir.

 DOST VE DOSTÇAM

Sende bazen kırmızı bir sahil,

Ağzına kadar kırmızı bir deniz düşündün mü dostum

Yalnızlık mısralarında geceleri.

Nasıl dindirdin kan çanağı gözlerini

O fahişe yalnızlığı kiminle geçtin

Kim tuttu elinden.

Derinlerde bir yer düşledinmi dostum.

Kaçarken kalleş birikimlerden

Toprağın kokusu mu ürküttü kaşlarını

Yoksa  görmedin mi dönerken, yere eğik başlarını

Ne dedin de dostum rıhtımda ki gemilere,

Ne söyledin de seni haykırır martılar

Onlar inler, ben yanarım dostum yanarım

Bi çare yalnızlığımı kiminle paylaşsam bilmiyorum

Bir teselli arasam kaderdaşım telefonlarında

Ya evde yoksun ya uyuyorsun.

Bi çare istesem yalnızlığıma nafile

Sana  da üzgünüm dostum şimdi 

Seni de aşar bilirim yosun tutmuş mısralar

 Bu burukluk niye ki densiz

Neden bu kelamlar senin 

Ne eyledin de tanrıya

Bu gafiller bırakmaz güzelliğini

Bu yalan yarınlar niye dostum zamansız

En güvendiğin dağlara da kar yağmış gülüm

En sevdiğin insanlar da  yalan çıktı bir gün

Ve bir gün tüm güzelliğin, tüm saflığın aşikar.

En güzellerine layıkken gözlerin

Apansız ıslanmış neden ? neden?

Nasıl çektin dostum yıllardır 

Bu şehrin yaşlanmışlığını

Ne söyledin de gecelere aklığını alamadı

Bir umut ki gördüğüm sende en yüce

Bir sıcaklık ki sende ki güneşi hissetmek zor

Aydınlığın el yakar, can yakar...

Cezayir menekşesini hatırladın mı dostum

Hatırla onun nadideliğini

Benzerliğin ki bugün gibi aşikar.

Adını yazmadım buraya dostum

Sen kendini bilirsin

Kısaca sen bir insan iyisisin

Kelimeler vefasız olup yetersiz kalsa da 

Zalimler hep dostumuz olsa da

Bugün çok şanslıyım , teşekkürler Allah'ım

Sen aranmakla bulunmayacak birisin.