Dünyadan uzak

Hep söylerim ben bu zamanın insanı değilim.

Hiç şüphe duymadığım tek şey yaşadığım çağa ayak uyduramayisim oldu.

Şimdilerde dilime dolanan bir şarkı var hem ezgisi çok güzel hem sözleri böyle alıp götüren cinsinden sanırım onun şerefine çıkacak bu yazinin konusunda.

"Bir yer bulalım dünyadan uzak"

Pinhani seslendirmiş çok sevdim.

Gerçekten şu ara duygularımı ifade eden en güzel sozler.

İnanılmaz bir hızla geçip giden hayat mı hızlı, zaaflarimizdan yakalayan yoksa arafta kalmış bir jenerasyon oludugumuzdanmidir bilemem  yasadiklarimiz  hep bir tatminsizlik hep bir mutsuzluk ile çifte kavruluyoruz.

Bir yanım yaşamın hızında kalmak istiyor,diğer yanım bok yeme otur diyor.

Dünyanın gidişine ayak uydurdugumda hep bir şeyleri kaçırıyor gibi hızlı geçiyor zaman kayıtsız kaldığımda ise o vurdumduymaz kayıtsız tarafım içimde bir yerleri gidikliyor ve ben bir pinpon topu misali bir sağa bir sola inanılmaz bir hızla koşuyorum.

Sonra yetisemeyince yine rolantiye alıyorum hayatımı 

Her anı sürekli sorgulayarak gecermi hayat geçiyor işte kendimi en çok bu duygu içinde yakalıyorum.

Malesef bu kaos içinde akıp giden de benim ömrümün en güzel yılları oluyor.

Nasıl yapmalı bilemedigim bir gelgit içinde yükselip alcaliyorum derya misali...

Bir yer var oraya ulaştığımızda ya işte bu diyeceğiz, yada ah be buda mi gol değil diyecegiz.

Lakin hala o yere ulaşamadığımiz aşikar yoksa bunca belirsizlik nedeni ne olabilir ki?

Uzun zamandır aklım ile yüreğim arasında gidip geliyorum. Tüm hayatı sorguluyor ve nerede neyi eksik yaptigimin peşinde koşuyorum. Sonra yoruluyor ve yeniden duruyorum.

En çok muhabbet etmeyi özlüyorum öyle boş boş çay bardaklarini tokusturdugum ve hiç bir sebep yokken guldugum yada agladigim muhabbetleri çok özlüyorum.

Uzun uzun süren bir dolu ilişkiye son veriyorum o ilişkinin karşı tarafınin haberi dahi olmadan çünkü bende bitiyor. 

Ve inanılmaz bir ilişki başlıyor hiç bana göre değil dediğim insanlar ile sohbet ederken buluyorum kendimi çoğu zaman ve ben bile şaşıyorum bu hızlı tukenislere ve başlangıçlara.

Ve bir yer arıyorum sakın sessiz durup durup bir resim çizdiğim o resimki her an değişim gösteren...

Sonra diyorumki işte hayat bu.

Kakule