Kokular ve anılar

 

Kokular ve anılar

Saldım iki yanıma kollarımı derin derin nefes alıyorum. 

Sakın ve sessizce gidiyor cigerlerimdeki hava...
Güneş sıcacık vuruyor yüzüme.

Vehameti ve tembelliği daha çok beliriyor bedenimin, işte bu pervasız duruşta o mis gibi bahar kokusunda gidiyorum çocukluğuma;

Sizede olurmu? Kokular diyorum alir gotürürmü bambaska diyarlara zira ben çok sık gider gelirim. 

Kimi bir bahar gününe kimi gençliğimin deliliğine. 

Ama en çok çocukluğuma gider o ünlere özlem duyarim. 

Oysa 12 yaşında çalışmaya başlamış hir çocuktum. 

Kendi dünyamı kurardım. 

Şimdilerde hayali arkadaş diyorlar. 

Ne de gerçektir yaşandığı zaman.

Bir güneş yansıması bir çiçeğin getirdiği koku neler getiriyor insanın aklına.